ΤΑΒΕΡΝΑ Ο ΘΩΜΑΣ / ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Από την αρχή καθηλώνεσαι, καθώς αντιλαμβάνεσαι πως δεν πρόκειται για σύγχρονο ριμέικ κάποιου νοσταλγού της παλιάς αθηναϊκής ταβέρνας αλλά για μια αληθινή πραγματικότητα, που επιμένει ζωντανή ποιος ξέρει πόσες δεκαετίες. Περνάς ένα στριμωγμένο στενάκι, στα δεξιά σου μια μικρή αίθουσα, πρόχειρη κατασκευή, μια τζαμαρία που βλέπει στην αυλή, στην οποία και θα βγεις ακολουθώντας τη διαδρομή «ντουγρού» για να μείνεις άφωνος. Εσωτερική, εσωστρεφής αυλή, με μια παράγκα μέσα της, τα βαρέλια του κρασιού, ένα παλιό πηγάδι, τραπέζια ξεχάρβαλα, πάγκοι πατιναρισμένοι από το χρόνο, εδώ τίποτα δεν έχει αγγιχτεί από την ασπρόμαυρη περίοδο του ελληνικού σινεμά, τίποτα δεν έχει μετακινηθεί, τίποτε δεν έχει ανανεωθεί, ούτε καν το τασάκι. Με εξαίρεση μόνον το βετέξ που μαζεύει τα ψίχουλα και τις σάλτσες των απρόσεκτων πελατών από τα τραπέζια, όλα επιβιώνουν στο πιο ρίαλ τάιμ αθηναϊκό μουσείο με θέμα την Παλιά Ταβέρνα. Ο περίκλειστος χώρος δεν βοηθάει το μάτι σου να ξεφύγει, σου επιβάλλει να γυρίσεις το ρολόι πίσω, σε κείνο το «πίσω» το πριν γεννηθείς, που το έχεις δει μόνο στο σινεμά και το έχεις διαβάσει στα βιβλία.

Σ’ αυτή την αυλή ξαναδιαβάζεις την προσφυγική γειτονιά, τη γέννηση ενός Νέου Κόσμου, τη φτωχολογιά και τα άπαντα του Καζαντζίδη, τον οποίο θαρρείς και βλέπεις στο βάθος-τραπέζι να φλερτάρει με τη Μαρινέλα στις πρώτες τους αγάπες, όπου να’ναι θα πιάσει και το μπουζουκάκι να υμνήσει την Άπονη Ζωή. Όμως αυτοί που βλέπεις αν εστιάσεις πίσω από τα οράματα, δεν είναι παρά ένα σημερινό ζευγαράκι με προφίλ κοινωνιολόγων της γειτονικής Παντείου. Ολόγυρα παρέες της διανόησης και των γραμμάτων, όλοι χαιρετιόμαστε σαν να γνωριζόμαστε από παλιά, όλοι με μια έκπληξη στο μάτι. Αυτό, λοιπόν, μάλλον είναι σύνδρομο. Όταν ο άνθρωπος βρεθεί σε ένα απρόσμενο περιβάλλον, από κείνα τα απίστευτα που τον κάνουν να «τσιμπιέται», αρχίζει να νοιώθει οικειότητα με τον άγνωστο που μοιράζεται την εμπειρία. Ίσως να βρίσκει σε κείνον και ένα αποκούμπι, ένα χέρι βοήθειας στο «έξω από τα νερά μου». Το ίδιο μου είχε συμβεί και όταν χάθηκα κάποτε στα βουνά της Υεμένης: τους σπάνιους μη-ντόπιους που συνάντησα τους έκανα κολλητούς μου στο χρόνο του ενός «hello».

Άρθρο της Ελένης Ψυχούλη στο « athens voice » για την ταβέρνα του Θωμά!

ΤΑΒΕΡΝΑ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΦΑΓΗΤΟ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΕΣΤΙΑΣΗ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΜΑΓΕΙΡΕΥΤΑ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ